Autor: Piotr Patykiewicz
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Liczba stron: 394
Cena okładkowa: 34,90
Moja ocena książki: 7/10
Nastoletniemu Kacprowi przyszło żyć w bardzo ciężkich czasach. Po Upadku światem zaczął rządzić chaos, a ci, którzy ocaleli zostali zmuszeni do ucieczki w góry. Trzeba było od nowa zbudować osady, ustanowić rząd i hierarchię. Z czasem ludzie przyzwyczaili się do wiecznego śniegu i obecności dzikich zwierząt, lecz ich chwilowy spokój zaburzyły pojawiające się coraz bliżej osady Światła Lucyfera. Kiedy w wiosce zaczyna dochodzić do opętań, Kacper wyrusza w długą i niebezpieczną podróż. Czy uda mu się rozwiązać zagadkę tajemniczych świateł i uratować swoich bliskich?
"Dopóki nie zgasną gwiazdy" to książka powszechnie określana jako "polska fantastyka", ale można by ją zaliczyć do kilku innych gatunków. Jest to taka fantastyczno - post apokalipsa z elementami religii chrześcijańskiej oraz z walką o przetrwanie - wszystko w jednym. Lecz przede wszystkim jest to wciągająca opowieść o woli życia (w dodatku polskiego autora - z czego możemy być dumni). ;)
"Nadchodzi czas, kiedy kiedy śmierć okaże się ucieczką słabych, a życie wybiorą tylko najodważniejsi."
Fabuła:
Pomysł na książkę jest moim zdaniem świetny. Życie bohaterów w górach, ich codzienne zajęcia, zawody, budownictwo, zabawy, polowania... wszystko jest niesamowicie realne, dzięki czemu czytając mamy wrażenie, jakbyśmy tam byli.
Bardzo dużym plusem jest też cały wątek Upadku. Nie chciałabym zdradzać za dużo, ale końcowe wytłumaczenie lucyferiańskich świateł i opętań jest dość zaskakujący. ;)
Styl autora:
Język, którym posługuje się pan Patykiewicz przypadł mi do gustu. Dialogi były niewymuszone, a akcja książki systematycznie się rozwijała.
Dodatkowo wszystko było utrzymane w klimacie grozy (i mrozu).
Poza kilkoma opisami, z których moim zdaniem należałoby zrezygnować nie mam się do czego przyczepić.
Bohaterowie:
Przed chwilą rozpływałam się nad realizmem świata przedstawionego, ale bohaterów nie polubiłam. Owszem, byli bardzo realistyczni, mieli złożone charaktery i różne osobowości, lecz wydawali mi się dość oschli i mam do nich mieszane uczucia. Z drugiej strony - ludzie w obliczu zagrożenia mają prawo nie zachowywać się sympatycznie, prawda?
Dlaczego warto przeczytać?:
"Dopóki nie zgasną gwiazdy" to powieść, która przeniesie Cię w zupełnie inny świat. Świat pełen grozy, przesądów i niewyjaśnionych zjawisk.
Jest to idealna lektura na ochłodę przy obecnych upałach i kto wie? może przekonasz się do polskiej literatury? ;)
Serdecznie polecam!
Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Sine Qua Non
O tak, postacie byly troche dziwne :p zastanawia mnie co myslisz o `miłostce` Kacpra i Miry? :p
OdpowiedzUsuńNiezbyt mi się ten wątek podobał. Cały czas miałam wrażenie, że oni się nie kochają, ok - dbali o siebie itp., ale ich związek był zaaranżowany, więc byli na siebie skazani...
UsuńI to jest słuszny trop :) Ich miłość nie jest romantyczna sensu stricte, w rozmowie prywatnej z autorem powieści niejednokrotnie podkreślał on, że w jego świecie nie ma miejsca na miłość. Kacper szanuje Mirę, swoją przyszłą żonę, ale jest powściągliwy w uczuciach, jak przystało na przyszłego myśliwego i skupia się na przetrwaniu.
UsuńJaaaka fajna, rozbudowana recenzja :3 Po książkę być może sięgnę, opis dziwnie przypomina mój własny pomysł na fabułę, na jaki wpadłam jakiś czas temu (współczesna epoka lodowcowa) O_o Mam jedną książkę tego autora, "Samotnicę", ale jeszcze nie zdążyłam jej przeczytać :P
OdpowiedzUsuńRozumiem, że się poprawiłam ;)
UsuńJak przeczytasz "Samotnicę" to daj znać czy fajna :P
Pozdrawiam!
Zostałaś nominowana do LBA :) Szczegóły tutaj: http://ksiazki-recenzje-czytelnicy.blogspot.com/2015/08/libster-blog-award-3-4.html#more
OdpowiedzUsuńksiazki-recenzje-czytelnicy.blogspot.com
Dziękuję bardzo! :)
UsuńOgólny obraz tej książki jest bardzo pozytywny, składa się z wielu dopracowanych i przemyślanych elementów, no i jest przyjemna w odbiorze. Najbardziej podobało mi się połączenie religii i ludowych wierzeń.
OdpowiedzUsuń